Sambönd

Persónulega skil ég ekki alveg conseptið á samböndum fyrir 25 ára. Ég meina þú ert heittastur og orkur mestur á tvítugs aldri. Svo aðlaðast fólk alltaf af öðru fólki sama hvort það sé í smabandi eða ekki vegna þess að það er bara eðli okkar, náttúrulega eðli að fjölga okkur. En þú veist you do you boo eða makan þinn þar að seigja. Ég er alveg til í að detta í samband eftir 25 en als ekki núna. Ég hef ekki tilfinningalega efni á því að vera í einhverju þráhyggju kasti úti í einhvern einn aðila og alltaf að vera að hugsa úti hann. Glatað dæmi alveg búin að eyða nógu mikli orku í það. Núna er það bara ég, homies, fjöllan og stundum bois. Staðain fyrir bois bois bois og fleiri bois. Svo örruglega gott í reynslu bankann að vera alltaf í samböndum. Lærir á manneskjurnar. Verður ástfanginn ferð í alvöru ástarsörg. Líka gott að vera bara einhleypur. Mikið skemtilegra held ég gerir allt á þínum eiginn forsendum eins og að skrifa bloggfærslur um gaura sem þú hefur sofið hjá. Það er einginn að fara að særast nema kannski smá egóið hjá einhverjum geæja sem ég hef sofið sem hefur fyrir því að lesa þetta. En hvað get ég sagt lengsta sambanið mitt var í tvær vikur á busa árinu mínu með gaur sem ELSKAÐI skærgrænan. Við byrjuðum saman eftir annað fyrsta deitið okkar síðan hættti ég með honum vegna þess að hann andvarpaði svo mikið, þetta voru einfaldari tímar. Þetta lag seigir allt sem seigja þarf, betri í að kveðja en að vera kyrr. Ég hef bara ekki orku í að hella hjartanu mínu út til einhverja gæja sem er drullusama svo það er betra að vera bara drullusama líka.