Ástfanginn af ímynd

Ég er byrjuð að lesa aftur the conditins of love : the philosophy of intimacy sem talar um all um ástina frá a til ö. Kafli sem heitir Imagination sem talar um að eitt af ástæðunum sem við veruðm ástfanginn er útaf ímyndunaraflinu okkar það er kannski manneskja sem er ágætlega sæt en ef hún gengur frá eftir sig og aðra þá gefur það til kynna að hún sé ummhyggusöm eða við erum búinn að ímynda okkur það. Eining notum við það sem hatur og til að byggja upp reiði í sambandi svo ef manneskjan skilur eftir tankremstúpuna eftir opna þá ímyndum við að hún sé carless og hugsar ekkki um aðra í kring um sig. Þetta er rosa áhugavert að hugsa um ást svona. Þegar við lyggum heima að horfa á sjónarvarpið ímyndum við okkur hvað væri næs að kúra með einhverjum. Þegar við sjáum frekar aðlandi manneskju hugsum við hvað væri næs að kyssa þau eða leiða þau þetta gefur manneskjunni ímynd sem við erum búinn að búa til. Þannig verðum við þá bara ástfaning af ímynd og erum með væntingar til manneskjunar og ef hún uppfyllir ekki ímynd okkar yrði það í lagi að hún myndi valda okkur vonbrigðum? Yrði þá ekki bara betra að verða ástfaningg af sjálfum sér og deita sjálfan sig? Allavegana finnst mér ég nægja mér núna og ég veit að ég er ekki með tilbúna ímynd af mér þanning ég er ekki með neinar væntingar ganghvart sjálfum mér annað heldur en kannski frá öðrum. Ég valdi I Wanna BE the Only One með Eternal vegna þess að ég vil vera the only one fyrir mig #girlbosstingz